Είναι μιά απορία . . . . .

Οι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες του Καλλικράτη .
Εκλέγονται ή Διορίζονται ;
Έρχονται οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές και όλα αυτή τη φορά είναι και νέα και πρωτόγνωρα.
Έχουμε νέους Δήμους, νέους κανόνες για την προεκλογική εκστρατεία, νέους υποψήφιους Δημάρχους, νέες κόντρες μεταξύ αυτών που θα ήθελαν και αυτών που δεν ήθελαν, νέο «επικαιροποιημένο» .
Μνημόνιο εκεί που ακόμα δεν το συνηθίσαμε το «παλιό», νέους μισθούς και συντάξεις, «νέα» Κυβέρνηση με νέους αντιεξουσιαστές στην εξουσία, νέες .......εξελίξεις στα σκάνδαλα, νέα έκδοση ομολόγων, νέα φτώχια, νέο πάτο στο βαρέλι, χαμηλότερα από τον προηγούμενο και νέα κατάντια.Μέσα σε όλα αυτά υπήρξε και ένα παλιό ιπτάμενο παπούτσι. Αυτό είναι το νέο σκηνικό ή ορθότερα το νέο περιβάλλον μέσα στο οποίο ο «κυρίαρχος λαός» θα κληθεί να διαλέξει τον Δήμαρχο της πόλης του και τον Περιφερειάρχη της περιφέρειάς του. Η διαδικασία όμως που ακολουθείται για να φθάσουμε στην εκλογή των αρχόντων μας δεν είναι νέα. Είναι πολύ παλιά και δοκιμασμένη.Στην Δημοκρατία θεωρητικά έχουμε άπειρες επιλογές. Στην πράξη όμως δεν είναι έτσι. Έχουν φροντίσει τα κόμματα ώστε ακόμα και τις επιλογές να τις καθορίζουν τα ίδια. Αυτά κανονίζουν με το θεσμό του χρίσματος ή της στήριξης ποιον θα διαλέξουμε. Στο όνομα δε της κομματικής ή και της ιδεολογικής νομιμοφροσύνης η επιλογή είναι υποχρεωτική. Με άλλα λόγια έτσι όπως το έχουν καταφέρει, δεν υπάρχει εκλογή Δημάρχου αλλά διορισμός στο Δημαρχιακό αξίωμα του εκλεκτού του πλειοψηφούντος κόμματος. Εφέτος δε έχουμε ακόμα κάτι νέο. Τα κόμματα όχι μόνο δεν έλαβαν υπόψη τους την επιθυμία της κοινωνίας, έτσι και αλλιώς αυτό γινόταν πολύ σπάνια, αλλά έγραψαν και στα παλιά τους τα παπούτσια και την επιθυμία των ίδιων των υποψήφιων Δημάρχων και Περιφερειαρχών που αλλού ήθελαν να «προσφέρουν» και αλλού τους βάλανε. Με το ζόρι Δήμαρχος και Περιφερειάρχης δηλαδή. Όλα αυτά για το «καλό» της τοπικής κοινωνίας που το ξέρουν καλύτερα όλοι οι άλλοι εκτός από τους ενδιαφερόμενους πολίτες του νέου Δήμου και της Περιφέρειας. Το πόσο δε μας υπολογίζουν φαίνεται από το ότι ενώ κόπτονται και διακηρύττουν δημόσια ότι πρέπει να ακουστεί η φωνή των τοπικών κοινωνιών, κάνουν δημόσιες απονομές των αυτοδιοικητικών αξιωμάτων βαφτίζοντας τους διορισμούς των παλιών γνωστών, κομματικά εξαρτημένων προσώπων, ανανέωση και ανεξαρτησία. Μέσα λοιπόν σε τόσα νέα πράγματα για τα οποία εμείς ήδη πληρώσαμε και θα πληρώνουμε τον λογαριασμό, μας σερβίρουν ξαναζεσταμένες τις παλιές συνταγές. Όμως νέα πράγματα θέλουν νέους τρόπους. Αν φθάσαμε σαν κοινωνία και σαν χώρα εδώ που φθάσαμε, αν η πόλη μας κατάντησε αυτό που είναι σήμερα και θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση, τότε είναι η ώρα να κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που κάναμε μέχρι τώρα. Αν ακούγαμε τι μας έλεγαν, ας σταματήσουμε να ακούμε, αν τους κοιτούσαμε στα μάτια, ας τους γυρίσουμε την πλάτη, αν κάναμε ότι μας έλεγαν, ας κάνουμε ότι δεν μας λένε, αν μας δείχνουν κάτι ας στρέψουμε αλλού το βλέμμα. Είναι πολύ ακριβά τα λάθη τους και μέχρι τώρα τα πληρώνουμε μόνο εμείς. Δεν απορρίπτουμε τα κόμματα. Είναι θεσμός της Δημοκρατίας. Ο ρόλος τους όμως είναι να εκφράζουν την κοινωνία και όχι να της κάθονται στο σβέρκο. Οι πολίτες στέλνουν καθημερινά τα μηνύματά τους με κάθε τρόπο. Όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά και στην Αντιπολίτευση. Μερικές φορές ευγενικά μερικές φορές με πιο δυναμικές μεθόδους. Φαίνεται όμως ότι τα κόμματα δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν τι λέμε. Στις εκλογές όμως μετρούν την επιρροή τους στην κοινωνία. Χωρίς κοινωνικό αντίκρισμα δεν υπάρχουν κόμματα. Αν δουν ότι η επιρροή τους χάνεται τότε ή θα ακούσουν αυτά που λένε οι πολίτες ή θα σβήσουν. Καθένας από μας έχει πολλά μηνύματα να στείλει και δεν αφορούν μόνο την επιλογή ή το διορισμό του Δήμαρχου ή του Περιφερειάρχη. Το σημαντικότερο όμως μήνυμα είναι αυτό. Ότι η κοινωνία έχει τον πρώτο λόγο και ρόλο. Ότι όποιος από το Σύνταγμα ορίζεται ως αιρετός εκπρόσωπος του λαού δεν μπορεί να διορίζεται σε αυτή τη θέση. Και τέλος ότι η ψήφος του πολίτη ανήκει σε αυτόν και μόνο σε αυτόν και δεν αποτελεί ιδιοκτησία κανενός κόμματος ή άλλου προσώπου. Φτάνει πια.
Πηγή : του Νίκου Παπαματθαίου .
http://online-pressblog.blogspot.com/