Κάνοντας πεζοπορία στον νομό Τρικάλων .

Ιδανικός για τους λάτρεις της πεζοπορίας είναι ο νομός Τρικάλων - και μάλιστα για κάθε εποχή - αφού η πλούσια χλωρίδα που αναπτύσσεται , δίνει στην κάθε περιοχή και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, μοναδικό σε πανελλήνιο επίπεδο .

Με οδηγό τον Σύλλογο Ορειβασίας - Χιονοδρομίας Τρικάλων , το ΑΠΕ-ΜΠΕ επιχειρεί μια μικρή πεζοπορική "περιπέτεια" στην περιοχή . Τα μέλη του Συλλόγου , σκοπός του οποίου είναι η προώθηση των αθλημάτων βουνού στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων , εξορμούν συχνά και εξερευνούν τις παρακάτω πεζοπορικέ διαδρομές απολαμβάνοντας τις μοναδικές εικόνες που απλόχερα τους προσφέρει η φύση .

Βλαχόστρατα: 40 .'

Ένα μοναδικό κομμάτι πετρόχτιστου μονοπατιού που χρησιμοποιούσαν οι Βλάχοι για να μεταβούν στα χωριά του Ασπροποτάμου από τη Θεσσαλία . Ξεκινά λίγο μετά την τοποθεσία Ξυλογέφυρο πάνω στον χωματόδρομο που συνδέει τον οικισμό Βλάχα με το Νεραϊδοχώρι .

Το μονοπάτι κινείται παράλληλα με το ποτάμι αλλά γρήγορα απομακρύνεται από την όχθη του και ο πεζοπόρος βρίσκεται ψηλά στο απόκρημνο φαράγγι και έχει εκπληκτική θέα στα "αλπικά" βουνά Λουπάτα και Μαρόσα που ξεπερνούν τα 2000 μέτρα υψόμετρο και στο έντονο φυσικό τοπίο της περιοχής . Μετά το πέρασμα στα ψηλά , το μονοπάτι κατηφορίζει στο δάσος για να καταλήξει στο όμορφο πέτρινο γεφύρι "Χατζηπέτρου" που οδηγεί στον παλιό νερόμυλο .

Από εκεί το Νεραϊδοχώρι απέχει περίπου δύο χιλιόμετρα από το δρόμο , ωστόσο υπάρχει και η επιλογή ενός απότομου στενού μονοπατιού που καταλήγει στο χωριό .

Λιβάδια Περτουλίου - Κόζιακας, κορυφή Αστραπή 1901 μ.: 2:15' .

Η πιο δημοφιλής διαδρομή της περιοχής. Ξεκινά ακριβός απέναντι από το Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου, περνώντας το ξύλινο γεφυράκι διασχίζουμε τα όμορφα λιβάδια και μπαίνουμε μέσα στο εκπληκτικό δάσος του Κόζιακα με κατεύθυνση βόρια . Σε περίπου μισή ώρα αφήνουμε το δασικό δρόμο και ακολουθούμε τη σήμανση σε όμορφο και ευδιάκριτο μονοπάτι .

Μετά από 20 περίπου λεπτά υπάρχει διασταύρωση στο μονοπάτι που δίνει δύο επιλογές . Αριστερά η σύντομη διαδρομή που λίγο ψηλότερα συναντά και πάλι το χωματόδρομο, δεξιά η πιο μεγάλη διαδρομή που είναι όμως πιο όμορφη και περνά μέσα από ένα από το πιο παρθένα κομμάτια του βουνού . Στα 1750 μέτρα μετά από 1:45' περπάτημα φτάνουμε στο ορειβατικό καταφύγιο όπου υπάρχει και πηγή για νερό. Από εκεί η κορυφή απλώνεται μπροστά μας και απέχει περίπου 30' .

Ο γύρος των Μετεώρων: 2:30' .

Μια διαδρομή που προσφέρει μοναδικές εικόνες και μια ολοκληρωμένη εμπειρία για τα Μετέωρα . Η διαδρομή ξεκινά κάτω από το μοναστήρι του Αγ. Νικολάου και μετά από λίγα μέτρα πάνω στο δρόμο κάνουμε αριστερά σε ευδιάκριτο μονοπάτι που οδηγεί στην Ι.Μ. Μεγάλου Μετέωρου . Η διαδρομή ανάμεσα στα θεόρατα βράχια και στην πλούσια χλωρίδα των Μετεώρων είναι εκπληκτική . Φτάνοντας στο Μεγάλο Μετέωρο συνεχίζουμε με κατεύθυνση βόρεια στο όμορφο μονοπάτι που προσφέρει πολύ όμορφη θέα προς τη Μονή .

Λίγα μέτρα μετά κατηφορίζουμε και συναντάμε την Ι. Μ. Υπαπαντής , ένα άγνωστος στους πολλούς μοναστήρι χτισμένο μέσα στο βράχο . Από εκεί η διαδρομή συνεχίζει ελαφρώς κατηφορική μέχρι να φτάσουμε και πάλι στο κεντρικό δρόμο λίγα μέτρα πιο χαμηλά από την Ι.Μ. Αγ. Νικολάου . Πριν φτάσουμε στο δρόμο αφήνουμε δεξιά μας τον βράχο που ονομάζεται Ντουπιανή όπου συνήθως θα δούμε αναρριχητές να δοκιμάζουν τις ικανότητές τους και να προσφέρουν εκπληκτικό θέαμα .

Thessalia News .

Τρίκαλα , αξιοθέατα και κοντινοί προορισμοί .

Τα Τρίκαλα, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού, είναι μια όμορφη πόλη χτισμένη στη θέση της αρχαίας Τρίκκης (σύμφωνα με τη μυθολογία, η νύμφη Τρίκκη ήταν κόρη του Πηνειού) και πατρίδα του περίφημου γιατρού της αρχαιότητας, Ασκληπιού .

Η πόλη χρωστά σε μεγάλο βαθμό την ομορφιά της στον γραφικό ποταμό Ληθαίο αλλά και στα ιστορικά της μνημεία, την εξαιρετική ρυμοτομία, τις ευρύχωρες πλατείες, τα πάρκα και τους πεζόδρομούς της .

Ξεκινάμε την περιήγησή μας από την παλιά αρχοντογειτονιά των Τρικάλων, την διατηρητέα παραδοσιακή συνοικία Βαρούσι. Τα βαρουσιώτικα σπίτια φτιαγμένα με καλαμωτές και πλίνθους στα διάκενα, βαμμένα με διάφορα χρώματα, στέκουν αδιάψευστοι μάρτυρες της οικονομικής ακμής της πόλης μεταξύ του 18ου και 19ου αι .

Τα στενά πλακόστρωτα στενάκια (τα «στενά του Σακαφλιά», γνωστά από το ομώνυμο τραγούδι του μεγάλου μας λαϊκού συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη, που καταγόταν από την πόλη) προσδίδουν γραφικότητα στη συνοικία. Εδώ θα συναντήσετε τις περισσότερες και τις παλαιότερες εκκλησίες των Τρικάλων .

Κάντε μια ρομαντική βόλτα, με τα πόδια ή με ποδήλατο, στις όχθες του Ληθαίου (ο ποταμός της Λήθης, κατά τη μυθολογία), ο οποίος είναι παραπόταμος του Πηνειού. Δέκα γέφυρες συνδέουν τις δύο όχθες. Η κεντρική είναι μεταλλική και κατασκευάστηκε από Γάλλους το 1886 .

Στα βόρεια της πόλης, πάνω σε λόφο, δεσπόζει ο επιβλητικός όγκος του φρουρίου του Ιουστινιανού, όπου σήμερα λειτουργεί χώρος αναψυχής. Στην ανατολική του πλευρά, βρίσκεται το Ρολόι (έμβλημα της πόλης), που κτίστηκε αρχικά τον 17ο αι. κι έχει υποστεί διαδοχικές καταστροφές και ανακατασκευές .

Επισκεφθείτε ακόμα :

Τα ερείπια του αρχαιότατου και επιφανέστερου "Ασκληπιείου της Τρίκκης", όπως το αποκαλούσε ο Στράβωνας, όπου έχουν σωθεί σημαντικά ψηφιδωτά .

Την Αρχαιολογική Συλλογή, σε κτίριο κάτω από το φρούριο (25ης Μαρτίου και Μαχάονος) .

Το Κουρσούμ Τζαμί (16ου αι.), στην είσοδο της πόλης από την Καρδίτσα .

Το άλσος του Προφήτη Ηλία, το οποίο φιλοξενεί και ζωολογικό κήπο .

Την κεντρική πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου, με τη μικρή λίμνη στο κέντρο .

Τον κεντρικό πεζόδρομο της οδού Ασκληπιού, με τα εμπορικά καταστήματα και τις διαδοχικές πολυσύχναστες καφετέριες. Στο τέρμα της οδού, βρίσκεται το εντυπωσιακό κτήριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού της πόλης, που κατασκευάστηκε το 1886 .

Το Δημοτικό Λαογραφικό Μουσείο, σε διατηρητέο κτίριο στην οδό Γαριβάλδη 6 .

Τη Δημοτική Πινακοθήκη και τη Δημοτική Bιβλιοθήκη .

Τη Δωροθέα Σχολή (1875), που χρησιμοποιείται ως εκθεσιακός χώρος .

Το Κέντρο Λαϊκής Μουσικής, όπου φυλάσσονται προσωπικά αντικείμενα των φημισμένων Tρικαλινών συνθετών Τσιτσάνη, Καλδάρα, Βίρβου κ.ά .

Το Κέντρο Ιστορίας και Πολιτισμού Εταιρείας Κλιάφα . Πρόκειται για πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο που λειτουργεί ως μουσείο της πόλης και στεγάζεται στα παλαιά ψυγεία- παγοποιεία Κλιάφα, ένα χαρακτηριστικό βιομηχανικό κτίσμα του 1926 .

Το Μουσείο Κατσικογιάννη (οδός Πύλης, συνοικία Αμπελάκια) όπου εκτίθενται πάνω από 1.000 πίνακες και 100 γλυπτά και σχέδια .

Τον Μύλο Ματσοπούλου (οδός Πύλης, στην έξοδο για την Άρτα), που βρίσκεται σε κατάφυτη περιοχή. Κατασκευάστηκε το 1884 και σήμερα λειτουργεί ως πολιτιστικό κέντρο με κινηματογραφικές αίθουσες, θέατρο, χώρο συνεδρίων και εκδηλώσεων και καφετέρια .

Κοντινές εξορμήσεις .

Χρησιμοποιήστε την πόλη των Τρικάλων ως έδρα για τις εξορμήσεις σας στον ελατοσκέπαστο ορεινό όγκο της Πίνδου με τα δεκάδες παραδοσιακά χωριά . Η Ελάτη και το Περτούλι (με το χιονοδρομικό κέντρο) αλλά και η Πύλη έχουν εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε όμορφα χειμερινά θέρετρα. Μια ανάσα μακριά τα Μετέωρα θα σας εντυπωσιάσουν με τους επιβλητικούς απόκρημνους βράχους και τα μοναστήρια στην κορυφή .

Πηγή: Visit GREECE .

Thessalia News .

Θηροφύλακας πήρε στο …κυνηγητό πρώην Δήμαρχο στα Τρίκαλα .

 

«Καρτέρι» για μπεκάτσες είχε στήσει πρώην Δήμαρχος του Νομού Τρικάλων σε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Πύλης.

Όπως αποκαλύπτει το trikalanews.gr είχε στήσει όμως …καρτέρι και Θηροφύλακας που πήρε στο …κυνηγητό τον πρώην Δήμαρχο μέσα στα χωράφια με τον πρώην Δήμαρχο να δείχνει πως στα πόδια είναι …λαγός .

Τrikalanews.gr

ΚΑΙ . . . . . . ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ! ! ! ! !

   Γέφυρα Πολιτισμού & Παράδοσης η Πύλη .      

Ο Δήμος Πύλης είναι ένας από τους ιστορικούς Δήμους του Νομού Τρικάλων.

Η ιστορία του μεγάλη και ξεκινά από την προϊστορία και την αρχαιότητα και συνεχίζεται στη Βυζαντινή περίοδο και την αντίσταση .

Πέντε (5) «Καποδιστριακοί» Δήμοι (Πύλης, Αιθήκων, Γόμφων, Πιαλείων &

Πινδέων) και δύο (2) Κοινότητες (Μυροφύλλου & Νεράιδας) που συστάθηκαν το 1997, ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά – γεωγραφικά, αναπτυξιακά, πολιτιστικά και ιστορικά στοιχεία συνενώθηκαν για τη δημιουργία του νέου Δήμου Πύλης με την αρχιτεκτονική της διοικητικής μεταρρύθμισης του «ΚΑΛΛΙΚΡAΤΗ».

Η περιοχή του Δήμου εκτείνεται σε μια συνεχόμενη έκταση 748.930 στρ., που αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο περίπου (ποσοστό 22,15%) του συνόλου του ν. Τρικάλων (3.380.920 στρ.), ενώ καλύπτει το 5,30% από τα 14.036.600 στρ. της συνολικής έκτασης της Περιφέρειας Θεσσαλίας.

Ι.Ν. ΠΟΡΤΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ .

Η Πύλη βρίσκεται στο σταυροδρόμι πολλών μνημείων, αλλά εκείνο με το οποίο έχει ταυτισθεί και έχει βάλει τη δική του σφραγίδα, στη βυζαντινή ιστορία και τέχνη, είναι ο ναός της Πόρτα Παναγιάς, ο οποίος βρίσκεται στον παραδοσιακό οικισμό «Πόρτα Παναγιά». Οικισμός με πέτρινα σπίτια και λιθόστρωτα καλντερίμια δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής μέσα σ' ένα κατάφυτο καταπράσινο τοπίο με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά.

Δίπλα στο ποτάμι και στη σκιά του επιβλητικού Κόζιακα με την απαγορευμένη κυνηγετική περιοχή για την προστασία των σπάνιων θηραμάτων της περιοχής. Εκεί βρίσκεται η Βυζαντινή εκκλησία της Πόρτα Παναγιάς άλ¬λοτε καθολικό της Ι. Μ. Μεγάλων Πυλών. Ο ναός κτίστηκε το 1283 από τον σεβαστοκράτορα Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό Δούκα και περιήλθε το 1843 στην κυριότητα της γειτονικής Ι. Μ. Δουσίκου. Το καθολικό αυτής, ο ναός δηλαδή, ένα από τα μοναδικά ως προς την αρχιτεκτονική, συνεχί¬ζει την πορεία του με συμμάχους τους κατοίκους του μικρού οικι-σμού, ο οποίος αναπτύσσεται δειλά - δειλά δίπλα του. Ο ναός, σταυρεπίστεγη τρίκλιτη βασιλική, έχει κτισθεί πάνω σε αρχαίο ναό. Σ' αυ¬τό το συμπέρασμα οδήγησαν οι κίονες, που βρίσκονται στο χώρο γύρω από το ναό και η ύπαρξη πολλών αρχιτεκτονικών μελών εντοι¬χισμένων στην τοιχοποιία του, όπως και η περισυλλογή πολλών αρχι¬τεκτονικών τμημάτων, που φυλάσσονται μέσα στο ναό. Ο γλυπτός, ψηφιδωτός και γραπτός διάκοσμος του ναού δημιουργεί ένα σύνο¬λο μοναδικό, κόσμημα όχι μόνον για το μνημείο, αλλά και για ολό¬κληρο τον Ελλαδικό χώρο, αυτή την εποχή.

 

Ι.Μ. Αγiου Βησσαρiωνα .

6 χλμ. από την Τ.Κ. Αγίου Βησσαρίωνα και σε υψόμετρο 650μ. στον Κόζιακα φτάνουμε στο μοναστήρι του Αγίου Βησσαρίωνα τη Μονή Σωτήρος Δουσίκου, το οποίο βρίσκεται μέσα σ' ένα ειδυλλιακό τοπίο. Ο Άγιος Βησσαρίωνας επανίδρυσε τη Μονή το 1527-1535. Το καθολικό του Σωτήρος είναι αθωνικού τύπου. Το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο είναι του 1767. Πάνω από το νάρθηκα του καθολικού βρίσκονται τρία παρεκκλήσια κατάγραφα από τοιχογραφίες. Στη βιβλιοθήκη της Μονής φυλάσσονται εκατοντάδες τόμοι με χειρόγραφους κώδικες, ειλητάρια, χρυσόβουλα, σιγίλλια, φιρμάνια κ.α. Στη Μονή φυλάσσονται επίσης πλούσια κειμήλια μεταξύ των οποίων η Κάρα του Αγίου Βησσαρίωνα, η Αρχέτυπος Κτητορική Διαθήκη του κ.ά.

ΠΕΤΡΙΝΗ ΤΟΞΩΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΠΑΛΑΙΟΚΑΡΥΑΣ .

Η πέτρινη τοξωτή γέφυρα χρονολογείται ότι κατασκευάστηκε γύρω στα 1500-1550 και ότι ίσως και αυτή είναι έργο του Αγίου Βησσαρίωνα. Εδώ σ'

αυτό το σημείο, είναι το στενότερο του ποταμού αλλά και τα τεράστια βράχια αριστερά και δεξιά, ήταν το καταλληλότερο για να γίνει η γέφυρα.

Έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Άνοιγμα τόξου 18,60 , ύψος τόξου 9,20 , ύψος γεφυριού 10,30 , μήκος γεφυριού 26,50.

«Το πετρινο γεφυρι ή η τοξωτή γεφυρα του Αγiου Βησσαρiωνα» Σε απόσταση 1χλμ. σχεδόν από την Πύλη και σε ένα τοπίο άφθαστης ομορφιάς στέκει επιβλητικά από το 1517, το τοξωτό γεφύρι της Πόρτας χτισμένο από τον Άγιο Βησσαρίωνα. Το γεφύρι προκαλεί δέος και ψυχική ανάταση στον επισκέπτη όχι μόνο όταν βρίσκεται πάνω σ' αυτό αλλά και όταν το αγναντεύει από κάτω. Το γεφύρι είναι μονότοξο, ημικυκλικής μορφής με τα εξής χαρακτηριστικά: άνοιγμα τόξου 18,60, ύψος τόξου 9,20, μήκος 67μ., πλάτος 2,05μ. Ως το 1936 ήταν το μοναδικό πέρασμα που συνέδεε τον κάμπο με την ορεινή περιοχή.

 

ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΤΟΥΛΙΟΥ

Πολλοί το ξέρουν και το αγαπούν από το 1985 οπότε και άρχισε να λειτουργεί. Άλλοι πάλι το μάθανε πρόσφατα αφού δεν είναι από τα ιδιαίτερα διαφημισμένα Χιονοδρομικά Κέντρα, παρόλα αυτά το Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου είναι ένα από τα πιο εύκολα προσβάσιμα της χώρας, μόλις 45' από την πόλη των Τρικάλων, ακριβώς ανάμεσα από την Ελάτη και το Περτούλι. Με πίστες για... καινούργιους σκιέρ αλλά και πιο έμπειρους, με δύο σαλέ στη βάση και ένα στην κορυφή του και με δύο λιφτ, το Χιονοδρομικό Κέντρο αποτελεί πόλο έλξης για το Δήμο μας με ή χωρίς χιόνι! Όλα αυτά μέσα στο μαγευτικό τοπίο των Περτουλιώτικων λιβαδιών .

Thessalianews .

Ήθη και έθιμα της γιορτής των Θεοφανείων .



(Φωτογραφία:  Associated Press )

Χαρούμενα και ελπιδοφόρα τα Φώτα . Χαρούμενα, θριαμβευτικά και ελπιδοφόρα, τα Θεοφάνεια ή Φώτα κλείνουν το Δωδεκαήμερο, που «άνοιξε» την παραμονή των Χριστουγέννων. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας γιορτάζονται πανηγυρικά μέσα από διάφορα ήθη και έθιμα .

Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια η γιορτή αυτή κάλυπτε μαζί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά .
Καθ' όλη τη διάρκεια του τριημέρου των Φώτων (Αγιασμού, Θεοφάνεια, Αγίου Ιωάννη) γιορτάζεται και μία υπολανθάνουσα λατρεία προς το νερό. Τα νερά θεωρούνται παντού αγιασμένα. Κανείς πια δεισιδαιμονικός φόβος από τις νύχτες και τα ξωτικά του χειμώνα.
Κατά τα Θεοφάνεια φανερώθηκε η τριαδικότητα του Θεού, η Αγία Τριάδα. Λέγονται όμως και «Φώτα», γιατί κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, την παραμονή των Θεοφανίων βαπτίζονταν οι οπαδοί της νέας θρησκείας. Η αναζήτηση της καθάρσεως από τον άνθρωπο αντικατοπτρίζεται ακόμη και στις αρχαίες θρησκείες .
Αυτή τη μέρα ξεκινά και η αντίστροφη μέτρηση για τους καλικάντζαρους. Στις 5 Ιανουαρίου, παραμονή των Θεοφανείων, τα αερικά, τα παγανά, οι καλκάδες, οι γνωστοί σε όλους μας καλικάντζαροι, που έκαναν την εμφάνισή τους στον επάνω κόσμο με την αρχή του Δωδεκαήμερου, εγκαταλείπουν τις εγκόσμιες αταξίες τους και ξαναγυρίζουν στο αιώνιο έργο τους: Να κόψουν το δέντρο, που κρατάει τον κόσμο, ώστε να γκρεμιστεί και να χαθεί, για να εκδικηθούν τους ανθρώπους .
Στην ανατολική Μακεδονία ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο εορτασμός των Θεοφανείων στη Δράμα με πληθώρα εκδηλώσεων και δρώμενων. Σκοπός τους είναι η εξασφάλιση της καλοχρονίας, δηλαδή η καλή υγεία και η πλούσια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Μαύρες κάπες, δέρματα ζώων, μάσκες, κουδούνια και θόρυβοι, στάχτη και σταχτώματα, χοροί και αγερμοί, αναπαράσταση οργώματος και σποράς, πλούσιο φαγοπότι και ευχές επιδιώκουν να επενεργήσουν στην καρποφορία της φύσης .
Σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη της Δράμας βρίσκεται το Μοναστηράκι, όπου κάθε χρόνο, στις 6 Ιανουαρίου, την ημέρα των Θεοφανίων, αναβιώνει το έθιμο των Αράπηδων. Έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική θρησκεία και πιο συγκεκριμένα στις διονυσιακές τελετές, ενώ έχει δεχτεί και χριστιανικές επιρροές .
Οι Αράπηδες είναι μια εθιμική παράσταση (δρώμενο) με έντονα την υπερβολή, το μαγικό και το λατρευτικό στοιχείο, στην οποία συμμετέχουν οι κάτοικοι της περιοχής. Είναι μία από τις μεταμφιέσεις του Δωδεκαημέρου (25/12-6/1) που γίνονται στο Νομό Δράμας και πιο συγκεκριμένα στο Μοναστηράκι, στο Βώλακα, στην Πετρούσα, στον Ξηροπόταμο, στους Πύργους και στην Καλή Βρύση .
Το ίδιο έθιμο συναντάμε επίσης και στα χωριά Βώλακας, Πετρούσα και Ξηροπόταμος. Αναβιώνει επίσης κάθε χρόνο και στη Νίκησιανη του Δήμου Παγγαίου στο νομό Καβάλας.
Στην Νέα Καρβάλη, ανατολικά της Καβάλας, κάθε χρόνο την παραμονή των Θεοφανίων αναβιώνουν τα «Σάγια», ένα έθιμο που τηρούνταν σε όλη την Καππαδοκία .
Το έθιμο αποτελεί μια τελετουργική πράξη με χορό και τραγούδι γύρω από αναμμένες πυρές .
Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα των Θεοφανείων, τα «ραγκουτσάρια», αναβιώνει κάθε χρόνο στην πόλη της Καστοριάς, όπου οι κάτοικοι μεταμφιέζονται για να ξορκίσουν το κακό.
Φορούν τρομακτικές μάσκες που έχουν συμβολικό χαρακτήρα και περιφέρονται στους δρόμους κάνοντας εκκωφαντικούς θορύβους με τα κουδούνια τους. Συνηθίζουν να ζητούν από τον κόσμο την ανταμοιβή τους, επειδή όπως συνηθίζουν να λένε είναι το αντίτιμο για να διώξουν τα κακά πνεύματα .
Το «γιάλα - γιάλα» αναβιώνει στην Ερμιόνη της Αργολίδας πάνω από 50 χρόνια. Ανάλογα έθιμα επιβιώνουν και σε πολλά ψαροχώρια της περιοχής, όπως στο Πόρτο Χέλι και την Κοιλάδα .
Τα ξημερώματα των Φώτων, τα αγόρια που πρόκειται τη νέα χρονιά να παρουσιαστούν στο στρατό, συγκεντρώνονται, γευματίζουν όλοι μαζί και έπειτα γυρνούν σε όλα τα σπίτια της περιοχής από σοκάκι σε σοκάκι, φορώντας παραδοσιακές ναυτικές φορεσιές και τραγουδώντας το «γιάλα - γιάλα» .
Την παραμονή των Φώτων οι κάτοικοι στολίζουν της βάρκες τους με φοίνικες, νεραντζιές και μυρτιές, τις οποίες δένουν στο λιμάνι πριν την καθιερωμένη βουτιά.
Στην Λευκάδα τηρείται το έθιμο «των πορτοκαλιών». Οι πιστοί βουτούν στη θάλασσα τα πορτοκάλια που κρατούν στα χέρια τους και τα οποία είναι δεμένα μεταξύ τους με σπάγκο.
Έπειτα τα παίρνουν στο σπίτι τους για ευλογία και αφήνουν ένα από αυτά για ένα ολόκληρο χρόνο στα εικονίσματα του σπιτιού. Πριν την τελετή της κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού, ρίχνουν στη θάλασσα τα παλιά πορτοκάλια .
Σε άλλα νησιά, όπως τη Λέσβο, την ώρα που πέφτουν στη θάλασσα οι βουτηχτάδες για να πιάσουν τον Σταυρό οι γυναίκες παίρνουν με μια νεροκολοκύθα νερό από 40... κύματα. Έπειτα με βαμβάκι που βουτούν σ΄ αυτό καθαρίζουν τα εικονίσματα - χωρίς να μιλούν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας - και στη συνέχεια ρίχνουν το νερό σε μέρος «που δεν πατιέται» (σε χωνευτήρι εκκλησίας) .

in.gr

Από ΑΕΤΟΣ των ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ .