Καλλικράτης ;

Σε μια εποχή που η χώρα μας βρίσκεται σε οικονομική αιχμαλωσία, πληθαίνουν οι αρνητικές εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα του Καλλικράτη, αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα έπρεπε να πάρει σάρκα και οστά αυτή την περίοδο, ή να υλοποιηθεί στο απώτερο μέλλον. Οι αμφισβητήσεις είναι έντονες, κυρίως στα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου Τρικκαίων, όπου αποτελεί το μόνιμο θέμα συζήτησης στα καφενεία μεταξύ των θαμώνων . Προβληματισμένοι είναι οι κάτοικοι, μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη, καθώς πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν, πως τα χωριά, από άποψη υλικοτεχνικής υποδομής επιστρέφουν στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60. Και αυτό γιατί οι σκαμμένοι και διαλυμένοι δρόμοι, που θυμίζουν βομβαρδισμένο τοπίο σε αραβική χώρα, αποτελούν το πλέον συνηθισμένο ντεκόρ όποιος επισκεφθεί αρκετά από τα χωριά που ανήκουν στους τέσσερις δήμους. Πρόκειται για μια εικόνα που οι πολίτες ηλικίας άνω των 60 ετών την έζησαν σε όλο της το μεγαλείο και την οποία δυστυχώς βλέπουν και σήμερα να επιστρέφει στη χειρότερη μορφή της. Φυσικά κανένας από τους πολίτες της περιοχής μας θα πίστευε πριν μερικά χρόνια, στην εποχή της οικονομικής ευδαιμονίας και άκρατης κατανάλωσης, πως θα πρέπει να έχεις μεγάλη τύχη στον 21ο αιώνα για να φτάσεις σώος στο χωριό σου που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Τρικάλων. Ένα άλλο στοιχείο που συνηγορεί σε όλα τα παραπάνω είναι ο φωτισμός, ο οποίος σε μερικά χωριά είναι ανύπαρκτος εκτός των κεντρικών οδών. Οι στύλοι της ΔΕΗ στέκουν σαν άγρυπνοι φρουροί της εγκατάλειψης και της μιζέριας, θυμίζοντας πως σε αυτά τα χωριά πριν λίγα χρόνια, η ζωή ήταν διαφορετική, πιο ανθρώπινη και ζεστή, με περισσότερες φωνές και χαμόγελα. Σήμερα αυτοί οι στύλοι, αγέρωχοι προσπαθούν να τονίσουν την παρουσία τους έστω και χωρίς λάμπες, χωρίς να μπορούν να φωτίζουν τις μικρές γειτονιές των χωριών. Οι ευθύνες που αναλογούν σε αυτούς που σχεδίασαν και υλοποίησαν τον Καλλικράτη είναι μεγάλες αλλά δεν γνωρίζουμε αν θα αποδοθούν ποτέ, όπως γίνεται από το 1821 μέχρι και σήμερα σε αυτή τη χώρα . . . . Η ΕΡΕΥΝΑ .